Van kinds af aan was ik al geïnteresseerd in sport en beweging. Zowel actief als passief was ik er voortdurend mee bezig. Als kind ging ik naar de turnclub en speelde ik voetbal. Ik kon ook uren naar de Tour de France kijken om daarna zelf de ‘bergjes’ in de buurt op te knallen om een denkbeeldige bergtrui te winnen.
Later werd sport een echte passie die ik ook in mijn job wilde uitleven. Daarom behaalde ik mijn Bachelor in LO en Bewegingsrecreatie, gevolgd door een Postgraduaat Sportmanagement en Communicatie. Nu bekeek ik mijn wieleridolen met een wetenschappelijke benadering.
Waarom was de ene sneller dan de andere? Dankzij mijn opleiding kreeg ik nog meer respect voor renners die alles voor hun sport deden op vlak van training, voeding en techniek. Dat was voor mij veel indrukwekkender dan renners die elk jaar te zwaar uit de winter kwamen en puur op talent hun ritten wonnen.
Het fietsen op de bergjes in de buurt werd de meest legendarische cols beklimmen op twee wielen. Ik begon bovendien met duurlopen en nam deel aan verschillende survivalruns.
In 2004 ging ik aan de slag als sportleraar in het Buitengewoon Secundair Onderwijs, een job die ik nog steeds met veel enthousiasme doe. Doorheen de jaren merkte ik dat lesgeven om meer gaat dan de juiste oefenstof aanleren. Erg belangrijk is immers de manier waarop je de leerstof aanbrengt. De juiste aanpak, die is voor elk individu anders.
Tijdens het lesgeven werd het me duidelijk dat veel jongeren, evenals volwassenen niet echt beseffen wat een correcte training inhoudt. Heel wat mensen willen wel sporten, maar haken al snel af. Waarom? Gebrek aan motivatie, niet het gewenste resultaat, blessures, …
Om die reden besloot ik een extra opleiding tot Personal Coach te volgen. Na het behalen van mijn diploma, begon ik enkele mensen te begeleiden bij het sporten. Het gaf me meteen erg veel voldoening. Alsof ikzelf het doel bereikt had!
